Μια φορά και έναν καιρό, σε κάποια πόλη της Ανατολής, ένας πασάς μαζί με τον καλύτερο του φίλο, αποφάσισαν να μεταμφιεστούν σε απλούς ανθρώπους και να απολαύσουν μια απογευματινή βόλτα στην πόλη τους.

Εκείνη την περίοδο γιόρταζαν το Ραμαζάνι και καθώς γνωρίζετε, στον ένα μήνα που διαρκεί, οι Μουσουλμάνοι νηστεύουν κατά τη διάρκεια της ημέρας και τρώνε μετά τη δύση του ήλιου. Καθώς περπατούσαν, επειδή στο μεταξύ είχαν πεινάσει, συμφώνησαν ότι με τη δύση του ήλιου, θα έμπαιναν στο πρώτο σπίτι που θα συναντούσαν και θα κατέλυαν τη νηστεία, κατά το έθιμο. Πράγματι, μόλις άκουσαν τον ήχο από τον πυροβολισμό που σήμανε τη δύση του ηλίου και τη διακοπή της νηστείας, μπήκαν σ’ ένα σπίτι. Ο οικοδεσπότης, εάν και ήταν πολύ φτωχός, τους καλοδέχτηκε, χωρίς να γνωρίζει ότι το τραπέζι του, που ήταν κιόλας στρωμένο, θα φιλοξενούσε έναν πασά.

«Καθίστε», τους προέτρεψε ευγενικά. Πάνω στο τραπέζι βρίσκονταν ένα μεγάλο μπωλ με μια σούπα που έμοιαζε με χυλό και ψωμί. Τίποτε άλλο. Μόλις ο πασάς και ο φίλος του δοκίμασαν τη σούπα αυτή, έμειναν έκπληκτοι από τη νοστιμιά της. «Πασά μου» αναφώνησε ο ακόλουθος «δεν έχω ξαναφάει τόσο νόστιμη σούπα». Μόλις ο οικοδεσπότης κατάλαβε ότι στο τραπέζι του καθόταν ένα υψηλό πρόσωπο, αμέσως σηκώθηκε από τη θέση του και του είπε: «Πασά μου ήρθες σε φτωχό σπίτι γι αυτό και τρως της σούπα του φτωχού, τη σούπα του darhane». Από τότε, μπορεί να άλλαξε το όνομα της σούπας από νταρχανέ σε τραχανάς, αλλά παραμένει μια από τις πιο αγαπητές σούπας των λαών που κατοικούν από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή έως το Ιράκ.

Τραχανάς, ή ταρχανάς στα τουρκικά, λέξη με αβέβαιη ετυμολογική προέλευση. Το ελληνικό τραχανάς ίσως προέρχεται από το τραγανός με την επίδραση του τραχύς. Όπως και να έχει, ο τραχανάς πρέπει να είναι ένα από τα αρχαιότερα ζυμαρικά, τα οποία όπως είδαμε ανακαλύφθηκαν από τους Aραβες. Η παρασκευή του ζυμαρικού αυτού αποσκοπούσε όχι τόσο στη συντήρηση του αλευριού, αλλά του γάλακτος που είναι ένα βασικό συστατικό. Eπίσης η σούπα τραχανά αποτελούσε ένα πολύ εύκολο και θρεπτικό γεύμα για τους βοσκούς που μετακινούνταν συνέχεια.

Υπάρχουν δύο είδη τραχανά. Ο ξυνός και ο γλυκός, με πιο δημοφιλή, τον πρώτο. Ο ξυνός τραχανάς είναι ζύμη από αλεύρι και γάλα ή γιαούρτι η οποία πρέπει να μείνει για μια μέρα για να «ξυνίσει». Στη συνέχεια τον στεγνώνουν στον ήλιο και τον σπάζουν σε μικρά κομμάτια. Αφού πάρει την τελική του μορφή, τον στεγνώνουν για λίγες μέρες ακόμη κάτω από τον ήλιο. Ο ξυνός τραχανάς μαγειρεύεται ως σούπα Ο γλυκός τραχανάς παρασκευάζεται από κοπανισμένο καλαμπόκι βρασμένο σε γάλα. Μόλις το καλαμπόκι «πιει» όλο το γάλα και γίνει μια μάζα πρέπει να στεγνώσει. Όταν στεγνώσει, τρίβεται όπως και ο ξυνός. Ο γλυκός τραχανάς χρησιμοποιείται ως γέμιση και ως συνοδευτικό κρέατος, κυρίως κοτόπουλου.

Γι' αυτήν την εβδομάδα θα σας προτείνουμε την απλή αυτή σούπα που αποτελεί ένα εξαίρετο χειμωνιάτικο γεύμα.

Τραχανάς Σούπα (για 4 άτομα)

2 φλυτζάνια του τσαγιού ξυνό τραχανά
4 φλυτζ. νερό.
1 φλυτζ. γάλα φρέσκο
1 κουτ.σούπας βούτυρο φρέσκο.
Αλάτι -πιπέρι

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, βράζετε το νερό και προσθέτετε τον τραχανά και το βούτυρο. Αφού πάρει 2 βράσεις, χαμηλώνετε τη φωτιά και προσθέτετε το γάλα. Ανακατεύετε συνεχώς για να μην κολλήσει και όταν η σούπα χυλώσει, μετά από μισή περίπου ώρα είναι έτοιμη. Κατεβάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά και σερβίρετε αμέσως. Μπορείτε να προσθέσετε τριμμένο κεφαλοτύρι, ενώ για τους πιο τολμηρούς συνιστούμε να προσθέσουν ελάχιστο τυρί, τύπου ροκφόρ. Αρκετοί φτιάχνουν τη σούπα αυτή με ντομάτα. Στην περίπτωση που το επιθυμείτε, προσθέστε μια κουταλιά της σούπας πάστα ντομάτας κατά το βράσιμο.